Zmiany na gorsze i lepsze
W dwudziestym wieku greckie winiarstwo przeżywało kryzys. Zlikwidowano wiele winnic, zaczęto uprawiać odmiany międzynarodowe kosztem doskonałych odmian lokalnych, na rynku pojawiło się wiele kiepskich win, które nie przynosiły chwały greckim winiarzom. Nadal produkcja nie jest wielka, ale przynajmniej wyraźnie poprawia się jej poziom, a wytwórcy znów chętniej odwołują się do najlepszych tradycji miejscowego winiarstwa. Trwają prace nad przywróceniem zapomnianych odmian i starożytnych winnic. Siłą greckich win jest ich odrębność i wyrazistość, a także zrozumienie tradycji.
Grecka mapa win
Największym regionem winiarskim jest Peloponez, a do najbardziej znanych tamtejszych apelacji należą Nemea i Patras. Wśród innych regionów wyróżnia się Kreta, na której powstaje blisko jedna piąta wszystkim greckich win, a także Tracja, Macedonia, Środkowa Grecja, Tesalia, Rodos, Wyspy Jońskie i Epir. Ze szczepów międzynarodowych w Grecji udaje się szczególnie Syrah, Cabernet Sauvignon, Merlot, Chardonnay i Sauvignon Blanc. Do udanych lokalnych odmian należy między innymi Savatiano, z którego powstaje słynna Retsina, a także Aghiorghitiko, Xynomavro, Roditis czy Vilana. Warto pamiętać, że istnieje kilkaset odmian lokalnych, lecz tylko niewielka część jest nadal uprawiana.
Zobacz także: Duma hiszpańskich win
Czytanie etykiety
Greckie wina zostały sklasyfikowane ze względu na jakość i pochodzenie. O.P.A.P. oznacza region produkcji wina najlepszej jakości, a wina z tak oznakowanych winnic są ściśle nadzorowane w całym procesie produkcji. Tylko odrobinę słabsze są wina z oznakowaniem O.P.E. Ich producenci bardzo często aspirują do najwyższego poziomu. „Epitrapezios Oenos” oznacza wina stołowe, a ponieważ ich produkcja nie jest obwarowana tak wieloma restrykcyjnymi wymaganiami, stanowią one trzon greckiej produkcji. Warte uwagi mogą być także wina regionalne („Topikos Oenos”) oraz wina produkowane metodami tradycyjnymi („Onomasia Kata Paradosi”). Zdarzają się wśród nich butelki wyśmienite, choć nie jest to rzecz jasna normą.
Polecamy: Porto nie jedno ma imię
