Charakterystyka
Wytwarza się ją z lekko solonego udźca wieprzowego. Zawdzięcza swój delikatny smak specyficznemu procesowi produkcji obsuszaniu i dojrzewaniu na świeżym powietrzu w odpowiednim klimacie okolic Parmy przez 12 miesięcy.
Szynka parmeńska posiada subtelny smak, określany czasami jako „słodkawy”. Cechuje ją specyficzny, gruszkowaty kształt, wyborny zapach i bogactwo składników odżywczych, przy jednoczesnym zachowaniu niskokaloryczności i małej zawartości tłuszczu. Jest lekkostrawna, zdrowa i pozytywnie wpływa na metabolizm.
Zobacz także: Skąd pochodzą i jak stosować włoskie sery?
Produkcja
Proces jej produkcji jest dość skomplikowany a mięso dobrane według określonych reguł. Surową szynkę z dodatkiem soli morskiej suszy się i wietrzy przez mniej więcej rok w poddawanych wentylacji halach. Sól i pieprz są jedynymi dodatkami uwzględnionymi w jej produkcji, posiadającej wielowiekową tradycję.
Mięso na szynkę parmeńską także musi pochodzić ze ściśle wyznaczonych okolic, zwierzęta są karmione naturalnym, lokalnym pożywieniem, kontroluje się ich wiek i wagę.
Oryginalną szynkę, która może pochodzić jedynie z Parmy poznajemy po znaku kontroli pochodzenia (denominazione di origine protetta) oraz symbolu korony z literkami CPP. Jest to włoski skrót nazwy Międzynarodowego Konsorcjum Szynki Parmeńskiej – instytucji czuwającej nad procesem wytwarzania, jakością i oryginalnością produktu.
Potrawy
Szynka parmeńska jest częstym składnikiem w tradycyjnej włoskiej kuchni. Niektórzy twierdzą, że najlepiej smakuje sama, krojona w cienkie plastry, ewentualnie z dodatkiem świeżego, białego pieczywa (np. paluszków grissini), serów z wytrawnym lub musującym winem, na przykład czerwonym Lambrusco.
Jej smak dobrze komponuje się z wieloma potrawami, przy czym najważniejszą zasadą tego połączenia jest dobranie innych produktów tak, by nie przyćmiły oryginalnego smaku szynki. Typową potrawą jest crostini (zapiekana kromka pszennego pieczywa) z szynką parmeńską i mozarellą.
Prosciutto di Parma jest używana jako składnik pizzy, spaghetti, pierożków (tortellini) i sałatek. Można ją również zapiec z polentą na grillu. Zobacz przepis: Polenta pieczona na grillu. Do potraw z jej udziałem można dodać rukoli, szparagów i pomidorów.
Szynka parmeńska pasuje do niektórych owoców – często łączy się ją z melonem, papają, figami, winogronami, gruszkami i powidłami śliwkowymi. Zobacz przepis: Szynka parmeńska z melonem. Może towarzyszyć innym mięsom, np. cielęcinie. Zobacz przepis: Saltimbocca alla Romana.
Należy unikać łączenia jej z produktami zakonserwowanymi w occie lub zawierającymi go.
